توضیحات

چگونه است که تمامی اقشار برتری‌طلب در جامعه ما که از هر یکصد هزار تن شاید یکی نیز نتوانند مسوولیت هنرمندان را ایفا نماید، با صرف وقت و قبول زحمت از منافع مالی و اجتماعی نصیب می‌برند اما هنرمندان زین میان از ابتدایی‌ترین حقوق اجتماعی خویش بی‌بهره‌اند.

ایلنا: دفتر انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران با نامه‌ای از هرگونه بی‌توجهی نسبت به هنرمندان در این عرصه گلایه كرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، این انجمن كه یك تشکل صنفی فرهنگی و هنری مورد تایید هیات اعزامی سازمان بین‌‌المللی کار ILO در ژنو و دارای گواهینامه عضویت در فدراسیون بین‌المللی موسیقدانان FIM در پاریس است، در نامه انتقادآمیز خود نوشته است: دفتر انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران که به دور از هرگونه مسایل سیاسی و یا مشابه در پی رفاه اجتماعی هنرمندان موسیقی با ثبت در وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی در جامعه گام برداشته است؛ بر آن شد تا نکاتی را جهت اطلاع بیشتر افکار عمومی اشاره نماید.

فرمودند، شنیدیم، نقل می کنیم، بشنوند، فرمودند هنر موهبتی است الهی که پروردگار عالم به برخی انسانهای خاص خود عطا نموده و یزید فی خلق مایشاء فرمودند معتقدیم به اینکه خدای مهربان قبل از بوجود آوردن هر چیز از ماهیت آن آگاه بوده. می‌پرسیم پس گناه هنرمندان موسیقی چیسیت؟ زیرا او تنها خالق مطلق بوده و هست همانطور که فرزندرا قبل از تولد با صدای تپش قلب مادر آرام ساخت و سپس با نغمه لالایی او با صدا آشنا شد. بدیهی است صدای ریزش باران و تکرگ، وزش باد، برخود برگ درختان، نغمه پرندگان تلفظ انسانها و بالاخره هرگونه اصوات در دنیا حاکی از موجودیت موسیقی است. اثبات علمی آن چندان دشوار نیست. لذا بنا به تایید وجود این موهبت الهی که می‌تواند همواره انسانها را به صلح و آرامش دعوت نماید شامل برخی از افراد بنام هنرمندان موسیقی ایران شده است. همان که عمده‌ترین وظیفه او شستن چشم‌های غبار گرفته انسانها در اوقات فراغت و جبران خلاهای موجود روحی و روانی و زدودن زنگهار دل‌های خسته مردم با ترویج فرهنگ غنی ایران عزیز در جامعه شده است.

توضیحات

هیچ صاحب سرمایه ای هرچند متعهد و علاقمند به کشور حاضر نیست در زمینه موسیقی ملی سرمایه گذاری کند. استفاده از آثار موسیقایی زیرزمینی با سرمایه های بدون اصالت دلالان در حال گسترش است.

ایلنا: دفتر مرکزی انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران در یادداشتی اظهار كرد: هیچ صاحب سرمایه‌ای هرچند متعهد و علاقمند به کشور حاضر نیست در زمینه موسیقی ملی سرمایه گذاری کند. استفاده از آثار موسیقایی زیرزمینی با سرمایه‌های بدون اصالت دلالان درحال گسترش است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، دفتر مرکزی انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران در یادداشتی كه در اختیار ایلنا قرار داده، نوشته است: همگان مطلع هستند روزگاری هنر موسیقی در این سرزمین بخش جدایی ناپذیر زندگی دانشمندان و بزرگان ایران بوده است که برای نمونه می‌توان به فیلسوف ابونصر فارابی ملقب به معلم ثانی و کتب علمی متفاوت وی ازجمله بخش موسیقی آن اشاره نمود. اما این هنر جامع و فاضل پرور پس از جنگ‌های متوالی به ویژه حمله مغول به غم نشستن مردم ایران به عقب رانده شد، و همین امر به مرور سبب شد بسیاری از مردم جامعه حتی برخی از دولتمردان نسبت به این دانش بی‌تفاوت و آن را نوعی سرگرمی تلقی نمایند متاسفانه این طرز تفکر میراث بجای مانده از مغولان در جامعه امروز نیز مشهود است،‌در حالی که با مطالعه آثار اقتصاددانان معروف جهان همچون پرفسور سی کلین ویلیامز- استاد رشته اقتصاد دانشگاه کارولینای جنوبی توجیه خواهیم شد که هنر در زمره مشاغل در حوزه اقصادی هر کشور است که آثار موسیقایی در صورت حمایت از آن مستثنی نیست. با این وجود نه تنها هنرمندان موسیقی کشور ما به دلیل اعتقد به باورهای مذهبی خود سه ماه از سال- محرم، صفر و رمضان از نظر اقتصادی فعالیتی حتی بمنظور تأمین معیشت خود و خانواده ندارند بلکه قانون گریزی متولیان هنر مانع از فعالیت عده کثیری از بداهه نوازان فولکور در اماکن عمومی تحت نظارت نیروی محترم انتظامی در اوقات فراغت اهالی هنر شده است. همچنین همان طور که مطلع هستید وضعیت جوان ترها به ویژه فارغ التحصیلان بخش دانشگاهی موسیقی نیز مطلوب نیست، زیرا در معدود نهادهای مرتبط با موسیقی به طور رسمی از وجود آنها استفاده نمی‌شود، برای نمونه می‌توانید نگاهی به مدارج علمی پرسنل شاغل در موسیقی داشته باشید تا ابهام در این زمینه برایتان مشخص شود.

بنابراین باتوجه به عدم شفافیت حوزه سیاستگزاری موسیقی و تفاسیر مختلف آن که مسبب عدم امنیت شغلی هنرمندان موسیقی نیز شده هیچ صاحب سرمایه‌ای هرچند متعهد و علاقمند به کشور حاضر نیست در زمینه موسیقی ملی سرمایه‌گذاری کند، همچنین باتوجه به سیاست‌های حوزه هنری استفاده از آثار موسیقایی زیرزمینی با سرمایه‌های بدون اصالت دلالان درحال گسترش بوده و بسیاری از هنرمندان موسیقی که به طور حرفه‌ای ارتزاق می‌کنند برای ارائه هنر خود به جامعه بدون مطالعه و بومی‌سازی موسیقی وارداتی این موسیقی را به جامعه عرضه کرده و نسل جوان تحول خواه که بدلیل پاره‌ای از علت‌ها از هویت ملی خود به دور بوده است این نوع موسیقی را پذیرفته و اصطلاحا جامعه مورد تداخل فرهنگی قرار می‌گیرد، در صورتیکه یکی از عوامل اصلی این تداخل خودمان هستیم.

روشن شدن نگاه جمهوری اسلامی به موسیقی و شفافیت قوانین به ویژه صراحت اصل بیست و هشتم قانون اساسی در این راستا یکی از شرایط اصلی حرکات به سوی اعتلای موسیقی از سوی هنرمندان خواهد شد مشروط براینکه طرح پیشنهادی انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران بنا به مصوبات گردهمائی جلسه روز دوشنبه مورخ 8/7/87 در مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با تصویب نمایندگان محترم مجلس تبدیل به قانون شود. انشاا...
پایان پیام

http://ilna.ir/news/print_news.cfm?id=59193

توضیحات
موسیقی را از چه زمانی شروع کرده اید
(بیوگرافی ، اساتید ، مشوقین و مدارک موسیقیایی)
مقدمه ای بر تاریخچه یک آهنگساز

از سال 1366 بدون استاد و بصورت خودجوش موسیقی را ابتدا  با ساز ملودیکا ی بادی و سپس ملودیکای الکتریک آغاز نمودم و در همان زمان بود که متوجه استعداد و علاقه بسیار زیادم به موسیقی شدم که با هر وسیله ای سعی در ایجاد ریتم و صدای آهنگین و دلنشین داشتم. سال1367در آستانه ورود به مدرسه راهنمایی فتح(شاهد)، سرآغاز آشنایی من با دو استاد بزرگواربود که روشنگرِ راهِ موسیقایی من بصورت علمی بودند . جناب آقای غلامرضا کزازی دبیر هنر،حرفه و فن و سرود مدرسه  و آقای حسن ربیعیان استاد ممتازحفظ و قرائت کشوری و از قاریان بین المللی قرآن .این دو عزیزِ بزرگوار در کنارِ کلاسهایِ فوق برنامه مدرسه بنام عصرِ فتح ، کلاسهایِ تئوری و مبانی بنیادین  موسیقی را برای علاقه مندان به خواندن سرود و حتی قرائت  قرآن برگزار کرده بودند که دانش آموزانِ علاقه مند بصورت داوطلبی بتوانند از علومِ پایه ی این دو رشته ی بسیار ارزشمند بهره مند گردند و من هم جزو شرکت کنندگان در آن کلاسها بودم و در آن کلاسها بود که اولین کلماتِ علمیِ موسیقی را می شنیدم و می آموختم، در همانجا بود که برای اولین بار معنای واقعیِ موسیقی ، نَت، هارمونی و سَلفژ را درک کردم و سرودهای مدرسه را رویِ ریتم و با طنینِ صحیح خواتندم  و از آنجا بود که فهمیدم تمامِ صداهایِ طبیعت دارایِ نَت هستند و همگی بر اساس نظم و ترتیبِ خاصی به صدا در می آیند از صدایِ قلبِ کودک تا لالایی مادر ، از صدایِ آبشار و جویبار تا آوازِ بَلبل و دیگر پرندگان ، حتی صدای پایِ عابران پیاده یا صدای برخورد قطره های باران بر سقف و شیروانی خانه ها ،البته صداهای غیر موسیقی هم بسیار داریم که رویِ صحبتِ من آنها نیستند  اما از همه ی اینها جالبتر برایم صوتِ قرآنِ استاد ربیعیان بود که برای هر مناسبتی از لحنِ مخصوصِ همان مناسبت استفاده می کردند وچقدر منظم و با ریتم ، چقدر زیبا و حرفه ای می خواندند ایشان . تمام دستگاه هایِ موسیقی را می شناختند نام تمام ریتم ها و کسر میزانها و هر آنچه یک موسیقیدانِ حرفه ای باید بداند را ایشان می دانستند و اجرا می نمودند و این شد که علاقه من به موسیقی تبدیل به عشق شد. در آن زمان بود که عهد کردم من هم می خواهم روزی معلم شوم، یک معلمِ تاثیرگذار و مهم مثل استاد کزازی و استاد ربیعیان .خبرِ خوب این که امروز این افتخار نصیبم شده ومن چند سالی است که به آرزویم رسیده ام و خدمتگزارِ فرزندانِ پاکِ ایران زمین هستم. سال1373 وارد رشته علوم آهنگسازی جهاد دانشگاهی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز(رسام هنر) شدم و مدت 3سال در  محضر اساتید ارجمندی همچون آقای وارطان ساهاکیان،استاد رضوانی،آقای آرش امینی،استاد پورتراب،آقای فرهادهراتی،استاد آندره آرزومانیان و ...به کسب علم و تکنیک مشغول بودم که در همان زمان وارد گروه کَرِ دانشکده به رهبری استاد فرهاد هراتی شدم  که ایشان  از شاگردان ممتاز جناب استاد فرهاد فخرالدینی بودند و سالها درگروه کَرکسب تجربه نموده و اجراهایِ متعددی نیز داشته ام که تمام موفقیتم را مدیونِ اساتیدِ ارزشمندم می دانم .در طول سالهای 1368 تا 1390 مشغول کسب تجربه با ساز اَرگ بوده و در زمینه آهنگسازی از این ساز بسیار بهره برده ام . از دوران دانشجویی تا کنون سازِ پیانو بهترین دوست من بوده و روز به روز بر ارزشِ این دوستی افزوده می شود . از سال1380 به فراگیری گیتار کلاسیک پرداخته ام .اولین مشوق من دوست بسیار عزیزم آقای حسن قربانی بودند و اولین استادم جناب آقای بردیا تهرانی بودند که بنده را با سبک فلامنکو آشنا ساختند .از مهرماه سال1375تا تیرماه1390 معلم موسیقی اَرف و نوازنده موسیقی واحدهای کار مهد کودک و مراکز پیش دبستانی بوده ام که بهترین سالهای کاری ام نیز بودند .سال1379تا کنون عضو انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران بوده و از سال1388 نیز عضو فدراسیون جهانی موسیقیدانان( اِف.آی.اِم) می باشم . پس از سالها کسب تجربه بالاخره  تصمیم گرفتم بمناسبت نوروز 1392 اولین آلبوم موسیقی کودکان را با نام فصل شادی تقدیم هموطنان عزیزم بخصوص کوچولوهای نازنین نمایم چرا که عید نوروز در راه است و همگی در انتظار بهار باید شاد باشیم.

 

توضیحات


1- ايده توليد آلبوم فصل شادي چگونه شكل گرفت؟

من از سال 1375 کار موسیقی کودکان را آغاز نمودم در مراکز پیش دبستانی و مهدهای کودک و در هر فصل مجموعه ای از آنچه می سرودم و می ساختم را بصورت کاست های  نمونه کار تقدیم بچه های عزیز و اولیای گرامی شان می نمودیم تا با نحوه کار و نوع شعرها و واحدهای کاری مان بیشتر و بهتر آشنا شوند از طرفی چون در پایان هر فصل نیز جشنی برگزار می شد که بچه ها بصورت گروهی در حضور اولیا شان اجرای شعر و سرود داشتند این کاست ها بهانه خوبی بود برای تمرین بیشترِ این عزیزان . سالها در این فکر بودم که  آن زمانی که تجربه و سابقه کار نسبتاً مناسبی بدست آوردم این نمونه کارها را تنظیم نموده و با ارکستراسیون مناسب به مرحله ضبط رسانده و بتوانم در سطح کشور بصورت سی – دی صوتی  بدست علاقه مندانش برسانم  و امروز این افتخار نصیبم شده که در نوروز 1392 با ارائه آلبوم فصل شادی اولین قدم را در این راه برداشته و حداقل دلهای کودکان نازنین ایرانی و خانواده آنها را دقایقی شاد نمایم .


2- چطور شد موسيقي كودك را انتخاب كرديد؟ بطور ذاتی همیشه موسیقی کارتون ها و نمایش های عروسکی کودکان ، بیش از بقیه سبک ها دوست داشتم ودنیای پاک کودکی را از همه ی دنیاها و عوالم زیباتر یافتم و اولین تجربه حرفه ای کارم هم چون با مهد کودکها و مراکز پیش دبستانی بود پس بیشترین تجربه را در آن محیط ها بدست آوردم و حدود 16شانزده سال کار با کودکان مرا روز به روز به روحیات و دنیای آنها نزدیک و نزدیکتر کرد تا اینکه خودم را در وسط دنیایِ پاکیها و زیبایی ها ، دنیایِ عروسک ها و اسباب بازیها ، دنیای رنگی اما صادقانه ی کودکی یافتم و اکنون که با شما سخن می گویم هم در همان دنیا هستم .